Ғазалҳо. 1. Ҳар кас, ки рухи ту дид, ҷоно, Ошиқ ба ту гашт он замоно. Мурғи дили сад ҳазор ошиқ. Дар қайди ту шуд зи баҳри доно. Тири нигаҳат гузашт аз ҷон, Абруи каҷи ту чун камоно. Хун шуд дили мо, чаро нагӯйӣ. Ҳарфе зи вафо аз он даҳоно? Аз чини ҷабини туст маълум, Ранҷидӣ зи ошиқон ҳамоно. Тасдиқ макун, тасаввуре кун. Он нуктаи мо зи душманоно.